Przejdź do głównej zawartości

Budowa sieci

Poniżej przedstawiono przykładowy model sieci. Pod modelem znajduje się opis urządzeń znajdujących się w sieci i jej działania.

Przykładowy model sieci

Urządzenia sieciowe​

Do sieci podłączonych jest wiele różnych rodzajów urządzeń, ale możemy je podzielić według rodzaju na kilka kategorii:

  • router - urządzenie sieciowe służące do łączenia różnych sieci komputerowych (np. sieci domowej z siecią globalną),
  • switch - (przełącznik sieciowy) jest urządzeniem sieciowym przekazującym pakiety między różnymi urządzeniami w tej samej sieci,
  • serwer - komputer, który udostępnia pewne zasoby dla użytkowników internetu,
  • urządzenie końcowe - np. komputer/telefon.

Budowa sieci​

Sieć internet jest tak właściwie zbudowana z wielu małych sieci, które komunikują się między sobą. Przykładowo, budowę sieci można opisać następująco:

  • sieci lokalne - takie jak sieć domowa czy szkolna, w których do jednego routera podłączonych jest wiele urządzeń końcowych, takich jak telefony czy komputery,
  • podsieci - łączą wiele sieci lokalnych, albo wiele innych podsieci,
  • dostawca internetu - podłączony bezpośrednio do IXP,
  • punkty wymiany internetu (IXP).

Urządzenia sieciowe mogą należeć do więcej niż jednej sieci, tak jak w przypadku routera na powyższym modelu. Router należy zarówno do sieci lokalnej (z której pochodzi adres 192.168.1.1) jak i do pewnej sieci dostawcy internetu (w której jego adresem jest 89.0.12.24). Jest to konieczne, jeśli urządzenie ma zapewniać komunikację między dwoma różnymi sieciami.

Komunikacja w sieci​

Jak było wyjaśnione wcześniej, komunikacja w sieci odbywa się przy pomocy adresów IP, jednak na co dzień nie mamy z nimi styczności i korzystamy raczej z nazw serwisów takich jak https://google.com. Jest to możliwe dzięki systemowi DNS (Domain Name Service), który tłumaczy nazwy czytelne dla użytkowników na adresy IP.

Załóżmy, że w powyższym modelu sieci Komputer 1 chce odwiedzić wyszukiwarkę Google i w swojej przegladarce wpisał jej adres. Przeglądarka wysyła żądanie do routera o to, jaki jest adres strony https://google.com. Router nie wie, jaki jest adres, więc pyta o to dostawcy internetu. Dostawca internetu też tego nie wie, więc wysyła zapytanie do serwera DNS (większość dostawców utrzymuje własne serwery DNS). Następnie serwer DNS odpowiada dostawcy internetu, a potem każdy po kolei dostaje odpowiedź na swoje zapytanie. Kiedy odpowiedź dotrze do Komputer 1, to może on wysłać zapytanie już do prawidłowego serwera o adresie 203.0.113.10.

W praktyce zapytanie o adres IP danego serwera rzadko wymaga bezpośredniej komunikacji z serwerem DNS, ponieważ większość urządzeń sieciowych utrzymuje własną kopię danych z serwera DNS. Przykładowo, jeśli Komputer 1 już kiedyś dowiedział się, jaki jest adres witryny https://google.com, to zapamiętał go sobie i przy kolejnym wejściu na stronę nie będzie musiał wysyłać zapytania. Jeśli Komputer 1 wchodził na stronę https://google.com, a następnie będzie chciał to zrobić Komputer 2, to najprawdopodobniej informacja o adresie IP tej witryny została zapamiętana w routerze.